بررسی دیدگاه مربیان و متخصصان توانبخشی حرفه ای در مورد تاثیر کارگاه های حرفه آموزی بر توانبخشی حرفه ای افراد کم توان ذهنی وجسمی

مقدمه: یکی از اقدامات توانبخشی جهت ارتقاء سطح کیفی و کمی زندگی افراد کم توان با نیازهای ویژه، توانبخشی حرفه ای می باشد. هدف این پژوهش بررسی دیدگاه مربیان و متخصصان توانبخشی در مورد تاثیر کارگاه های حرفه آموزی بر توانبخشی حرفه ای افراد کم توان ذهنی و جسمی می باشد. روش: جامعه آماری پژوهش را کلیه کارشناسان متخصص توانبخشی (38 نفر) و مربیان و کمک مربیان (34 نفر) که در مراکز حرفه آموزی و کارگاه های حمایتی-تولیدی غیردولتی توانبخشی استان کرمان (8 مرکز) مشغول خدمت می باشند (در مجموع72 نفر)، تشکیل می دهد. روش نمونه گیری در این مطالعه سرشماری بود. ابزار پژوهش پرسشنامه دو قسمتی شامل اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه پژوهشگر ساخته شامل پنج سوال بود. روایی محتوای آزمون توسط نظر ده نفر از کارشناسان مسئول و صاحب نظر در نظارت بر مراکز حرفه آموزی افراد کم توان با نیازهای ویژه مورد تایید قرارگرفت. پایایی آزمون نیز بر اساس آلفای کرونباخ 7/0محاسبه شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی (آزمون آماری یو من ویتنی ) تحلیل شد. نتایج: میانگین نمره نگرش شرکت کنندگان 92/37، مربیان 40/38 و متخصصان توانبخشی 50/37 بود. نگرش شغلی افراد شرکت کننده به تاثیر کارگاه های حرفه آموزی بر توانبخشی حرفه ای افراد کم توان ذهنی و جسمی مثبت بود. نگرش مربیان با متخصصان توانبخشی تفاوتی نداشت. بین نگرش مربیان و متخصصان در مورد تاثیر نوع کارگاه های حرفه آموزی بر میزان رغبت وعلایق شغلی افراد کم توان تفاوت معناداری وجود نداشت. بحث و نتیجه گیری: متخصصان توانبخشی معتقدند کارگاه های حرفه آموزی با علایق و رغبت های شغلی تناسب زیادی داشته است و از دلایل آن می تواند این باشد که این کارگاه ها با توجه به نظر ارزشیابان حرفه ای، مربیان، متخصصان، نیاز بازار بومی و همچنین رغبت های افراد کم توان با نیازهای ویژه راه اندازی شده است.